Zonnebloemmeditatie
Dag lief mens,
Wat fijn dat je hier bent.
Zit je lekker? Heb je het niet te koud? En zitten je kleren niet te strak? Nergens iets wat knelt of kriebelt? Goed. Dan gaan we nu beginnen.
Adem eens diep in. Naar je buik toe. En rustig langzaam uit. Nog een keer. Met elke inademing adem je stralend licht in. Dat voelt lekker warm door je hele lijf. En met elke langzame uitademing blaas je gelijk al je storende gedachtes mee uit.
Stel je voor dat je lekker over een grasveld loopt, op blote voeten. De sprieten kietelen je onder je voeten.
Het ruikt lekker fris en de zachte wind zorgt voor een verkoelend briesje, heerlijk.
Kijk eens naar beneden. Zie je al die bloemetjes tussen het gras? Wat staat dat vrolijk.
Loop maar weer rustig verder. Hoor je de wind door de bladeren fluisteren?
Kijk eens naar boven. De lucht is versiert met schapenwolkjes. Als je nog beter zou kijken kun je dieren herkennen in de wolken, maar dat doen we wel een andere keer.
Nu zie je hoe af en toe de zon tussen de wolken te voorschijn piept. Wat een mooie en warme zonnestralen, dat voelt prettig.
Adem weer eens rustig diep in en langzaam uit. Nog een keer, tot diep in je buik.. en langzaam uit..Adem het stralende licht in en laat je hartzeer verdwijnen op je uitademing.
Hoor je daar dat beekje ruisen? Loop erheen en volg het. Je ziet de keien in de beekbedding. Het water stroomt erlangs en er over. Water kiest zijn eigen weg. Water stroomt gewoon om hindernissen heen en doet geen moeite om persé rechtdoor te willen.
Dat is een fijne manier om met tegenstand om te gaan.
Daar is een muur. Een muurtje van stapelstenen, precies de goede hoogte om op te zitten en even uit te blazen. Kijk eens verder langs de beek.
Wauw zonnebloemen, een heel veld vol. Wat zijn ze groot. Wat een stevige steel is het die de mooie bloem draagt. Ineens ben je erg uitgerust en spring je op om naar de bloemen toe te rennen.
Rustig maar, de zonnebloemen lopen echt niet weg. Stel je voor zeg. Marcherende zonnebloemen, netjes in de rij, achter de muziek aan. Het is wel een vrolijk idee.
Ondertussen ben je aangekomen bij het veld met zonnebloemen. Wat zijn ze groot.
En die stengel is echt heel stevig en ruw. Er zitten allemaal kleine haartjes op. En hele grote bladeren. Die kun je wel als paraplu gebruiken als het regent. En nu regent het geen water, maar zonnestralen.
De koppen van de zonnebloemen staan allemaal dezelfde kant op. Echt waar.
Klim maar in de oude appelboom, hup op die grote tak, je kunt het makkelijk. Kijk, nu kan je over het hele veld heenkijken. Wat mooi en wat geel. Het lijkt wel een zee van gele rondjes met bruine hartjes.
O dus daarom heten ze zonnebloemen. Omdat de bloemblaadjes als een stralende zon in het rond staan. Het hart van de bloem is gevuld met zaadjes, die staan netjes in een spiraal op een rij. Kijk maar goed.
Wat mooi.
Adem nog eens diep in en uit.
Je zit lekker hoog op je tak in de oude appelboom. En inderdaad, alle zonnebloemen kijken dezelfde kant op. Wat zou daar te zien zijn?
Zijn zonnebloemen nieuwsgierig of is het wat anders, misschien. Denk eens na. Welke kant kijken ze allemaal op?
Ja ze kijken naar de zon. Echt waar. Altijd. Als ‘s morgens de zon opgaat in het oosten, kijken alle zonnebloemen naar het oosten. Later op de dag als de zon zijn reis langs de hemel vervolgt, net zo als elke dag, naar het westen toe, dan draaien alle zonnebloemkopjes gewoon mee met de zon.
Hun voeten staan stevig in moedertje aarde maar dat weerhoud onze bloemen er niet van om mee te dansen met de zon. Op het ritme van de zonnestralen.
Met hun neus in de heerlijke warmte die voor groei zorgt.
Met hun voeten in de aarde die voor water en voeding zorgt.
Zonnebloemen hebben de zorg van zowel de aarde als de zon nodig om zich te kunnen ontwikkelen en ontplooien.
Dit zonnebloemengroeiwerk is een mooi voorbeeld voor ons.
Flink geaard en voorzien van goede voeding kunnen ook wij genieten van warme aandacht en opbloeien. Met ons hoofd naar de wolken reiken, de engelen om hulp vragen en dan in gedachten om hindernissen heen stromen zoals het water in de beek om de stenen, zijn we ineens in staat om al onze gedachtes net als de zonnebloempitten netjes op een rij zetten.
Zo zijn grote vraagstukken handelbaar en kun je makkelijk creatief om problemen heenwerken.
Je zit nog steeds lekker op je tak in de appelboom.
Heb je de mooie appelbloesem al gezien?
Adem weer bewust diep in en voel het licht door je heen stromen. Adem uit en pfffffffffffffffffffffff weg zijn je zorgen en je zielensmart.
Kijk nog een keertje genietend naar de zonnebloemen. Het is tijd om te gaan. Spring uit de boom op de zachte grond. Zwaai gedag naar het grote gele veld, bedank voor de inzichten die je hebt ontdekt en loop rustig terug langs de beek.
Daar is het muurtje weer. Stap er over heen en geniet van het gras onder je blote voeten. Nog een klein stukje verder en je bent aan het beginpunt van je zonnebloemreis. Dit is ook je eindpunt. Hoor je de bel zachtjes klingelen? Wiebel met je tenen, zwaai met je handen en beweeg je hoofd voorzichtig heen en weer. Strek je even lekker uit. Adem nog een keer lekker lichte zonnestralen in en stamp zachtjes met je voeten. Merk dat je terug bent in het hier en nu.
Geniet lekker na van de bloemen en de zon en dat lekkere gevoel van met de stroom meegaan.